درمان بی اختیاری ادرار در خانمها: راهنمای کامل و کاربردی
بی اختیاری ادرار یکی از مشکلات شایعی است که بسیاری از خانمها ممکن است در طول زندگی با آن مواجه شوند. من هم مثل شما شاید ابتدا از صحبت کردن درباره این موضوع خجالت میکشیدم، اما وقتی متوجه شدم که این مشکل بسیار رایج است و درمانهای متعددی برای آن وجود دارد، تصمیم گرفتم اطلاعاتم را در این زمینه با شما به اشتراک بگذارم.
بی اختیاری ادرار چیست و چرا رخ میدهد؟
بی اختیاری ادرار به معنای عدم توانایی در کنترل دفع ادرار است. این مشکل میتواند دلایل مختلفی داشته باشد، از جمله:
بارداری و زایمان: فشار بر روی عضلات کف لگن در طول بارداری و زایمان طبیعی میتواند باعث ضعف این عضلات شود.
افزایش سن: با گذر زمان، عضلات کف لگن ضعیفتر میشوند و کنترل ادرار سختتر میشود.
عوامل پزشکی: مشکلاتی مثل عفونتهای ادراری، دیابت یا حتی مصرف برخی داروها میتوانند منجر به این وضعیت شوند.
جراح و متخصص زنان، زایمان و نازایی با بورد تخصصی ناسیونال، از پزشکان برجسته در حوزه جراحیهای زیبایی زنان است.
ایشان تحصیلات خود را در دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تهران به پایان رسانده و دورههای تکمیلی در جراحی زیبایی و لاپاراسکوپیک زنان را در معتبرترین مراکز اروپا گذراندهاند.
دکتر مدنی عضو انجمن جراحان زیبایی زنان اروپا و انجمن زنان و زایمان ایران هستند و بهطور مستمر در کنگرهها و کارگاههای بینالمللی شرکت میکنند. ایشان با استفاده از تکنیکهای نوین و درمانهای شخصیسازی شده، نتایج موفقی در زمینه جراحیهای زیبایی زنان و درمان نازایی به دست آوردهاند.
بی اختیاری ادرار در هر سنی ممکن است ایجاد شود که مهمترین علت آن ناشی از ضعف عضلات کف لگن می باشد. عضلات کف لگن باعث حمایت از ارگان های لگنی می گردند و نقش مهمی در حفظ ادرار در مثانه دارند. از دست دادن تونیسیته عضلات کف لگن و کاهش کلاژن در مخاط و عضلات، زاویه بین پیشابراه و مثانه تغییر کرده و در نتیجه منجر به بی اختیاری ادرار میگردد.
بی اختیاری ادرار انواع مختلفی دارد، که یکی از انواع آن بی اختیاری استرسی است.
از علل بی اختیاری استرسی ادرار
۱- عطسه
۲- سرفه کردن
۳- بلند کردن جسم سنگین
۴- خندیدن
۵ – ورزش کردن
۶ – اضافه وزن و چاقی
۷- زایمان طبیعی که گاها سبب آسیب عضلات کف لگن می شود.
۸- یائسگی (به دلیل ضعف عضلات کف لگن)
در کل به دلیل ضعف و آسیب بیشتر عضلات کف لگن در خانم ها بی اختیاری ادرار در زنان دو برابر مردان می باشد و در بارداری به دلیل افزایش فشار شکمی و بزرگ شدن رحم احتمال بروز بی اختیاری ادرار افزایش می یابد. همچنین در سنین میانسالی و سالمندی یکی از مشکلات زنان بی اختیاری ادرار میباشد.
روش های پیشگیری از بی اختیاری ادرار
۱- توصیه به ورزش در جوانی جهت استحکام عضلات لگنی می شود.
۲- همچنین توصیه می شود بعد از زایمان معاینات لگنی صورت گیرد که در صورت افتادگی و پارگی و ضعف عضلات لگنی حتما ترمیم انجام شود، ترمیم می تواند به صورت جراحی و یا استفاده از لیزر واژینال باشد.
لیزر میتواند در کمترین زمان و به روش کاملا ایمن سبب استحکام عضلات کف لگن گردد و در نتیجه بی اختیاری ادرار را بهبود بخشد.
بعد از اینکه پزشک معاینات لازم را انجام داد و تشخیص داد که عضلات کف لگن دچار ضعف هستند لیزر واژینال می تواند کمک زیادی در تقویت عضلات کف لگن و بهبود بی اختیاری ادرار داشته باشد.
توصیه های لازم در بیماران با بی اختیاری ادرار
۱- انجام ورزش های کف لگن (ورزش کگل) برای استحکام بیشتر عضلات کف لگن و کنترل ادرار در مثانه توصیه می شود.
۲- اضافه وزن و چاقی سبب افزایش فشار داخل شکم و افزایش فشار به مثانه می گردد با رعایت رژیم غذایی مناسب و کاهش وزن میتوان از اضافه وزن و همچنین بی اختیاری ادرار ناشی از آن جلوگیری کرد.
۳- احتیاط در مصرف داروها. حدود ۳۰۰ دارو وجود دارد که سبب بدتر شدن بی اختیاری ادرار می گردد پس حتما با مشورت پزشک به مصرف آنها بپردازید.
۴- تغذیه نیز نقش مهمی در بی اختیاری ادرار دارد استفاده از کافئین و الکل تحریک کننده دستگاه ادراری است و میتواند بی اختیاری ادرار را تشدید کند.
۵- پیشگیری از عفونت های ادراری ، زیرا عفونت های ادراری سبب ضعف ماهیچه های مثانه و در نتیجه سبب بی اختیاری ادرار می گردد.
درمان بی اختیاری ادرار با روش لیزر
با استفاده از لیزر واژینال co2 بدون هیچگونه برش و بخیه ، و بدون درد و خونریزی ،سبب تحکیم عضلات کف لگن و تقویت ماهیچه های ناحیه لگن شده و در نهایت لیزر واژینال یک راه امن و ساده در درمان بی اختیاری ادرار است.
با استفاده از تکنولوژی جدید لیزر، به واسطه تحریک کلاژن سازی و افزایش خونرسانی ، سبب تقویت عضلات کف لگن شده و درمان کم تهاجمی بی اختیاری ادرار محسوب میشود.
مزایای لیزر در درمان بی اختیاری ادرار
۱- غیر تهاجمی بودن. ۲- بدون درد و خونریزی. ۳- سرپایی و بدون بستری شدن. ۴- بدون نیاز به مصرف انتی بیوتیک و دارو بعد از درمان. ۵- درمان حدود ۱۵-۲۰ دقیقه طول میکشد. ۶- بعد درمان فرد میتواند فعالیت های روزانه را از سر بگیرد.